12 ΜΥΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΧΥΝΟΥΜΕ

ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΗ ΟΡΕΞΗ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΜΕ ΑΠΟ ΠΕΙΝΑ!

Αν παχαίνουμε, σχεδόν πάντα φταίει η υπερβολική μας όρεξη. Εκείνη, δηλαδή, η βασανιστική επιθυμία για φαγητό γενικά - ή για κάποιες τροφές συγκεκριμένα -που μας πιάνει όταν δεν υπάρχει καμιά πραγματική βιολογική ανάγκη. Είναι αυτό το "κάτι άλλο" που λαχταράμε μετά από ένα καλό γεύμα, ή στο γραφείο, όταν μας συγχύσει ο προϊστάμενος ή μετά το βραδινό, μπροστά στην τηλεόραση. Λοιπόν, μπορούμε να καταπολεμήσουμε αυτή τη λαιμαργία, που δεν έχει οργανικά αίτια;  Ευτυχώς για μας, ναι. Υπάρχουν δώδεκα τρόποι, αποτέλεσμα σοβαρών ιατρικών και διαιτολογικών ερευνών, με τους οποίους θα μπορέσουμε να εξαλείψουμε, χωρίς μεγάλη προσπάθεια την "ανθυγιεινή" όρεξη.

Συμβαίνει συχνά, μέσα στη μέρα, να θέλουμε να φάμε κάτι, ξέροντας πολύ καλά ότι δεν έχουμε καμιά βιολογική ανάγκη, ότι είναι βλαβερό και ίσως, σε τελευταία ανάλυση, να αποτελεί σύμπτωμα κάποιου ψυχολογικού προβλήματος. Στην πραγματικότητα, οι αιτίες είναι αρκετά περίπλοκες και σχετίζονται περισσότερο με κάποιους νευρο-ορμονικούς μηχανισμούς, που δεν έχουν ακόμη διερευνηθεί πλήρως.
Ωστόσο, το βέβαιο είναι ότι, άσχετα από τους λόγους αυτής της "άτακτης" όρεξης, υπάρχουν κάποια επιστημονικά "κόλπα" για να την ελέγχουμε. Πρόκειται για κάποιους κανόνες, που, αν τους εφαρμόσουμε σωστά, μας βοηθούν να "φρενάρουμε" την όρεξή μας για "λάθος" τροφές.
Αυτή η παράξενη όρεξη είναι καταστροφική, όχι μόνο για τη γραμμή μας, αλλά και για το στομάχι, το συκώτι και την καρδιά.

Ας δούμε, λοιπόν, με ποιους τρόπους θα μπορέσουμε να ελέγξουμε την επιθυμία μας για επιπλέον φαγητό.

1. ΤΟ ΝΕΡΟ ΚΟΒΕΙ ΤΗΝ ΟΡΕΞΗ
Ορισμένοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ο καλύτερος τρόπος για να μετριάζουμε την όρεξή μας είναι να πίνουμε πολύ νερό. Μερικές φορές, εξάλλου, νομίζουμε ότι πεινάμε, ενώ στην πραγματικότητα διψάμε. Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε σε κάθε περίπτωση, είναι να πίνουμε κάμποσο νερό κάθε μέρα: εκτός των ωφελειών που θα έχουμε στη σιλουέτα μας, μ' αυτόν τον τρόπο, διατηρούμε το σώμα μας σε καλή υδατική ισορροπία, φροντίζοντας έτσι για την υγεία των νεφρών.


2.ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΣ ΓΕΥΜΑΤΩΝ
Κάποτε η μητέρα μας μας συμβούλευε να μην "τσιμπάμε" πριν από την ώρα του φαγητού, για να μην κόψουμε την όρεξή μας. Σήμερα, αυτή η τακτική, θα μπορούσε να μας εξυπηρετήσει θαυμάσια.
Τα πολλά μικρά γεύματα, αντί των τριών και μεγάλων, είναι μια καλή μέθοδος για να ελε΄γχουμε την πείνα μας -με μέτρο- στη διάρκεια της μέρας και να αποφεύγουμε, για παράδειγμα, τα βλαβερά βραδινά φαγοπότια.  Όταν τρώμε "μονομιάς" ένα μεγάλο γεύμα, πλούσιο σε υδατάνθρακες και λιπαρά, πρέπει να ξέρουμε ότι το πάγκρεας αντιδρά απελευθερώνοντας μεγάλες ποσότητες ινσουλίνης, οι οποίες είναι απαραίτητες για να μπορέσουν οι υδατάνθρακες, ή τα σάκχαρα, να χρησιμοποιηθούν από τους ιστούς. Αντίθετα, όταν συχνά καταναλώνουμε μικρά γεύματα, το πάγκρεας παράγει μικρές ποσότητες ινσουλίνης. Κι αυτό, βέβαια είναι προτιμότερο. Γιατί, η πολλή ινσουλίνη στο αίμα "καταβροχθίζει" σχεδόν όλα τα σάκχαρα που συναντά, και τότε, στα αντίστοιχα κέντρα του εγκεφάλου φθάνει το μήνυμα ότι ο οργανισμός έχει ανάγκη από καύσιμα, δηλαδή από περισσότερους υδατάνθρακες. Με άλλα λόγια, όσο περισσότερο τρώει κανείς, τόσο περισσότερο θα θέλει να τρώει, σε φαύλο κύκλο.
Εδώ, όμως, χρειάζεται προσοχή. Η τακτική των συχνών μικρών γευμάτων έχει αξία μόνο αν τρώμε τις σωστές τροφές. Όχι, λοιπόν, στις σοκολάτες, στα διάφορα σνακς και τα γλυκά που ανεβάζοντας το επίπεδο την ινσουλίνης στο αίμα, κεντρίζουν την όρεξή μας. Ναι, στα τρόφιμα με λίγους υδατάνθρακες, λίγα λιπαρά και πολλές ίνες, όπως ορισμένα φρούτα (ροδάκινα, πορτοκάλια) και λαχανικά (καρότα, πιπεριές, πατάτες). Για να μπορέσουμε, ωστόσο, να αποφύγουμε τους πειρασμούς των ανθυγιεινών τροφών στον χώρο εργασίας, θα πρέπει να παίρνουμε μαζί μας  -στο πατροπαράδοτο ταπεράκι- τα φαγώσιμα της συνετής επιλογής μας.


3. ΝΑ ΤΡΩΜΕ ΛΑΧΑΝΙΚΑ ΣΕ ΠΟΥΡΕ
Τα αλεσμένα λαχανικά έχουν την ιδιότητα να ικανοποιούν την όρεξη, ενώ η περιεκτικότητά τους σε θερμίδες είναι πολύ μικρότερη από άλλων τροφών.
Για παράδειγμα, ο πουρές της τομάτας μειώνει, σύμφωνα με σχετικές έρευνες, την ανάγκη για δεύτερο πιάτο κατά 25%, σε σύγκριση με το τυρία και τις φρυγανιές.
Οι λόγοι που ο πουρές λαχανικών μας χορταίνει -είτε είναι ζεστός, κρύος, αλμυρός ή με ελάχιστο αλάτι- δεν είναι ακόμα εντελώς σαφής. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι ο πουρές καταλαμβάνει αρκετό χώρο στο στομάχι και, πλουσιότερος καθώς είναι σε υδατάνθρακες παρά σε λιπαρά, ικανοποιεί καλύτερα τις ανάγκες του οργανισμού σε σάκχαρο. Σύμφωνα με τους ερευνητές, όταν ο πουρές είναι ζεστός, το άτομο ικανοποιείται και ψυχολογικά. Καθώς το ζεστό φαγητό έχει την ιδιότητα να μας χαλαρώνει, μετριάζει τουλάχιστον την πείνα που προέρχεται από νευρολογικά αίτια.


4. ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΥΜΕ ΣΥΝΘΕΤΟΥΣ ΥΔΑΤΑΝΘΡΑΚΕΣ
Πριν από χρόνια, τα δημητριακά και οι πατάτες απαγορεύονταν αυστηρά σε όσουν έκαναν αυστηρή δίαιτα αδυνατίσματος. Τώρα, ξέρουμε πια ότι αυτή η απαγόρευση ήταν υπερβολική. Οι τροφές αυτές, πλούσιες σε σύνθετους υδατάνθρακες και φτωχές σε λιπαρά, έχουν το προσόν να ικανοποιούν την ορεξη, με σχετικά λίγες θερμίδες. Πράγματι, αντίθετα από τα απλά σάκχαρα, οι σύνθετοι υδατάνθρακες δεν καταναλώνονται αμέσως από τον οργανισμό, αλλά μετατρέπονται αργά σε γλυκογόνο, το οποίο έχει την ιδιότητα να μπλοκάρει το αίσθημα της πείνας.
Είναι γνωστό ότι χρειάζονται περίπου 20 λεπτά από την ώρα που θα καταναλώσουμε έναν σύνθετο υδατάνθρακα, για να ελαττωθεί η όρεξή μας. Αν, λοιπόν, χρειάζεται να φάμε εκτός σπιτιού και φοβόμαστε ότι μπορεί να φάμε πολύ, καλό είναι να αναζητήσουμε, είκοσι λεπτά πριν το κανονικό γεύμα, κάτι που περιέχει σύνθετους υδατάνθρακες και πολύ λίγα λιπαρά. Θα μπορούσαμε, για παράδειγμα, να παραγγείλουμε ψωμί ολικής αλέσεως, ζωμό με φιδέ, ή ακόμα και μια μικρή μερίδα μακαρόνια (κάτι ξέρουν οι Ιταλοί που σερβίρουν μακαρονάδα πριν απ' το κυρίως πιάτο)! Είναι βέβαιο ότι θα καταλήξουμε να φάμε πολύ λιγότερο απ' όσο περιμέναμε.


5. ΝΑ ΠΡΟΤΙΜΑΜΕ ΤΑ ΠΙΚΑΝΤΙΚΑ ΦΑΓΗΤΑ!
Πρώτα-πρώτα, επειδή είναι αδύνατον να φάμε πικάντικα φαγητά μέχρι....σκασμού! Ο δεύτερος λόγος είναι ότι έχουν μια ηρεμιστική επίδραση πάνω στην πείνα, ίσως εξαιτίας της έντονης γεύσης τους. Να μην στερούμαστε, λοιπόν, τις πιπεριές, το πιπέρι, τα ραπανάκια τα τουρσιά και τα σχετικά και, μάλιστα, να μάθουμε να τα χρησιμοποιούμε αντί για αλάτι (που κάνει κακό στην πίεση).


6. ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΥΜΕ ΑΦΘΟΝΕΣ ΦΥΤΙΚΕΣ ΙΝΕΣ
Η ευεργετική τους δράση αρχίζει ήδη από το μάσημα: αναγκαζόμαστε να μασάμε πολύ καλά και για αρκετή ώρα τις τροφές που έχουν πολλές ίνες, οπότε ο ρυθμός του γεύματος γίνεται πιο αργός. Παράλληλα, οι ίνες καταλαμβάνουν μεγάλο χώρο στο στομάχι, δίνοντας μια αίσθηση κορεσμού που διαρκεί πολλή ώρα. Αυτή η "πληρότητα" είναι ιδιαίτερα αισθητή με τις διαλυτές  ίνες, που "φουσκώνουν" με το νερό. Αυτές, έχουν επιπλέον την ικανότητα να ελαττώνουν το επίπεδο της χοληστερόλης και να μειώνουν την έκκριση της ινσουλίνης.

Οι πλουσιότερες σε διαλυτές ίνες τροφές είναι το κριθάρι, η βρώμη, τα φασόλια, τα μήλα, τα εσπεριδοειδή και τα κηπευτικά, όπως τα καρότα, οι πατάτες ή τα πατζάρια.


7. ΝΑ ΤΡΩΜΕ ΑΠΛΑ ΦΑΓΗΤΑ
Κακό παράδειγμα: Έχουμε καλέσει μια παρέα για φαγητό, και, για να κάνουμε καλή εντύπωση, έχουμε ετοιμάσει γαρίδες κοκταίηλ για ορεκτικό, ταλιατέλλες με κιμά για πρώτο, ψητό κρέας με πατάτες, τυριά, γλυκό και ίσως και ένα παγωτό πριν από τον καφέ. Φυσικά, όλα αυτά θα συνοδευτούν από φρέσκο ψωμί, από δύο ή και περισσότερα είδη κρασιών και στο τέλος, από το απαραίτητο χωνευτικό λικέρ. Προφανώς, ούτε εμείς ούτε κανείς από τους καλεσμένους μας θα παραλείψει κάποιο από τα πιάτα. Ανεξάρτητα από το μέγεθος των μερίδων, στο τέλος του γέυματος, θα διαπιστώσουμε ότι έχουμε φάει υπερβολικά και ότι, ακάομαμ και με το χωνευτικό, θα νιώθουμε τόσο "φουσκωμένοι", που νομίζουμε ότι θα σκάσουμε. Αυτό δεν θα μας συνέβαινε με  ένα γεύμα πιο απλό, αλλά εξίσου απολαυστικό: σαλάτα ρυζιού, ροστ-μπηφ με λαχανικά, παγωτό  και τέλος, καφέ. Θα είχαμε αισθανθεί πολύ καλύτερα, έστω και αν είχαμε πάρει στο πιάτο μας περισσότερο από το κανονικό. Η αλήθεια είναι ότι όταν σε ένα γεύμα υπάρχει μεγάλη ποικιλία φαγητών, καταλήγουμε πάντα να τρώμε υπερβολικά, γιατί το κάθε φαγητό έχει το δικό του σημείο κορεσμού. Με λίγα  λόγια: τα γεύματα δεν πρέπει να περιλαμβάνουν πολλά πιάτα. Ιδιαίτερα, όταν τρώμε στο σπίτι μας, καλύτερα να περιοριζόμαστε σε ένα μοναδικό πιάτο.

8. ΝΑ ΓΥΜΝΑΖΟΜΑΣΤΕ
Η φυσική άσκηση, όταν γίνεται με μέτρο και συνέπεια, όχι μόνο καίει τα αποθηκευμένα λίπη αλλά και ελαττώνει την όρεξη, γιατί μειώνει την έκκριση ινσουλίνης. Είναι αλήθεια ότι η δυνατή δαπάνη ενέργειας που καίει γρήγορα (πριν από το ίδιο το λίπος) τα αποθέματα σε γλυκογόνο, μπορεί να προκαλέσει γρήγορα μεγάλη όρεξη για φαγητό, για να μπορέσει ο οργανισμός να τα αποκαταστήσει.
Πρέπει, όμως, να προσέξουμε: υπάρχουν φυσικές δραστηριότητες που δεν βοηθούν στην απώλεια βάρους. Το κολύμπι, για παράδειγμα, μπορεί να είναι μια εξαίρετη καρδιοαγγειακή και μυϊκή άσκηση, αλλά δεν φαίνεται να βοηθάει αποτελεσματικά στην μείωση του λίπους. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το σώμα προσπαθεί, σε αυτήν την περίπτωση, να διατηρήσει το λίπος του, για να αυξήσει την ικανότητά του να επιπλέει. Πράγματι, όλες οι επιστημονικές έρευνες που έχουν γίνει έως τώρα αποδεικνύουν ότι οι κολυμβητές, αντίθετα από τους δρομείς ή τους ποδηλάτες, δεν χάνουν το επιπλέον βάρος τους, σαν αποτέλεσμα μόνον της έντονης φυσικής τους δραστηριότητας.
Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι όποιος κολυμπάει πρέπει να σταματήσει. Είναι, όμως, απαραίτητο να ξέρει ότι, μαζί με το κολύμπι, πρέπει η διατροφή του να περιλαμβάνει τροφές με χαμηλά λιπαρά και πολλές φυσικές ίνες. Αν υπάρχει πραγματική ανάγκη να χάσει κιλά, θα πρέπει, μαζί με το κολύμπι, να κάνει και άλλες γυμναστικές ασκήσεις πιο αποτελεσματικές για τον σκοπό αυτό, όπως, για παράδειγμα, τζόγκινγκ ή ποδήλατο.


9. ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΩΜΕ ΓΛΥΚΑ ΚΑΙ ΛΙΠΑΡΑ ΜΑΖΙ
Τα γλυκά τρόφιμα ανοίγουν την όρεξη. η ινσουλίνη, που απελευθερώνεται αμέσως από το πάγκρεας, μεε την επιταγή ενος ειδικού μεταβολικού μηχανισμού, για την "καύση" των σακχάρων τα οποία έχουν μόλις μπει στον οργανισμό, καταναλώνει όχι μόνο εκείνα αλλά και ένα μέρος από τα ήδη υπάρχοντα στο αίμα.
Κατά συνέπεια, το γενικό τους επίπεδο (γλυκαιμία) κατεβαίνει κάτω από τις φυσιολογικές τιμές και προκαλεί την υπογλυκαιμία. Τέλος, αυτή με την σειρά της, προκαλεί εκείνο το χαρακτηριστικό αίσθημα της πείνας.
Πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα τις τροφές στις οποίες τα σάκχαρα είναι ανακατεμένα με τα λίπη (για παράδειγμα, η σοκολάτα), και να μην συνδυάζουμε στο ίδιο γεύμα τροφές πολύ λιπαρές (τυριά κρεμώδη, βούτυρο κ.λ.π.) με ποτά που περιέχουν ζάχαρη: μετά από μια φευγαλέα αίσθηση πληρότητας, η όρεξη επιστρέφει δριμύτερη και είναι χειρότερο.


10. ΠΡΙΝ ΦΑΜΕ ΚΑΤΙ, ΑΣ ΑΝΑΡΩΤΗΘΟΥΜΕ: ΓΙΑΤΙ;
Υπάρχουν ενδείξεις ότι το 85% των ανθρώπων τρώνε υπερβολικά για ψυχολογικούς λόγους, από τους οποίους ο σοβαρότερος είναι το άγχος. Πολλοί, για να απαλύνουν αυτό το άγχος τρώνε γλυκά, που "παρηγορούν", ενώ άλλοι προτιμούν τα αλμυρά που "στηρίζουν".
Όπως και να'χει το πράγμα, πριν αρχίσουμε να τρώμε, σε κάθε γουργούρισμα του στομαχιού, πρέπει να αναρωτηθούμε: "Τι νιώθω αυτή τη στιγμή; Τι συνέβη αυτή την εβδομάδα που με τάραξε; Τρώω γιατί πεινάω πραγματικά, ή μόνο επειδή δεν είμαι καλά ψυχολογικά";
Η ψυχοθεραπεία και η γιόγκα, ανάμεσα σε άλλα μέτρα κατά του άγχους, μπορούν να μας βοηθήσουν να αισθανθούμε καλύτερα και έτσι, να τρώμε λιγότερο. Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε ότι δεν είναι ανάγκη να ξεκινήσουμε μια δίαιτα αδυνατίσματος όταν περνάμε μια περίοδο μεγάλου στρες. Πρώτα πρέπει να βρούμε την ηρεμία μας και μετά, μόνο μετά, να αρχίσουμε διαιτα.

11.ΤΙ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΙΝΕΙ ΝΑ ΤΡΩΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ
Η "μυρωδιά" ενός καλού φαγητού, ή ενός γλυκού στο σπίτι είναι επικίνδυνος πειρασμός, που μας οδηγεί -συστημένους- στο υπερβολικό φαγητό. Πρέπει, λοιπόν, ν' αποφασίσουμε τι σημαίνει για μας "φοβερά νόστιμο", ώστε να το αποφεύγουμε και να γλυτώνουμε από την μοιραία του έλξη....Δυστυχώς όμως, τα υπέροχα φαγητά και γλυκά δεν είναι η μοναδική παγίδα. Μερικές φορές, συμβαίνει να τρώμε κάποιο φαγητό μόνο και μόνο επειδή υπάρχει. Άρα λοιπόν, για λόγους προφύλαξης, είναι καλύτερα να τα εξαφανίσουμε από το σπίτι -όχι τρώγοντάς τα βέβαια- τα παχυντικά φαγητά και τα υπόλοιπα.


12. ΝΑ ΜΕΤΡΑΜΕ ΩΣ ΤΟ...20
Καθόμαστε ωραία και καλά στο γραφείο μας και προσπαθούμε να συγκεντρωθούμε στην δουλειά, όταν, ξαφνικά, αστράφτει στο μυαλό μας μια εικόνα: τοστάκι με τυρί και ζαμπόν! Νιώθουμε κιόλας τη μυρωδιά του, τη γεύση του, την υφή του λειωμένου ρεγκάτο...Το θέλουμε τώρα και το θέλουμε πολύ. Αλλά, για ένα λεπτό: Ας μην υποκύψουμε και αμέσως, ας περιμένουμε λίγο. Γιατί, δεν είναι αλήθεια ότι η επιθυμία θα μεγαλώνει μέχρι να ικανοποιηθεί. Αντίθετα, μετά από λίγο, θα σβήσει από μόνη της! Μια έρευνα που έγινε στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον έδειξε ότι οι "επιθυμίες" για φαγητό ακολουθούν μια πορεία κατά κύματα. Η επιθυμία γεννιέται, μεγαλώνει, φτάνει στο απώγειο και μετά μειώνεται από μόνη της. Βέβαια, είνα ευκολότερο να ξεπεραστεί το κύμα γρηγορότερα, αν απασχολήσουμε τον εαυτό μας με κάτι που δεν συμβαδίζει με το φαγητό: να πλύνουμε τα δόντια μας, να μιλάμε για ενδιαφέροντα πράγματα, να μετράμε ανάποδα ως το 20 (προβατάκια, κατά προτίμηση ζωντανά και πάντως όχι μαγειρεμένα στη γάστρα με πατατούλες). Κατά πάσα πιθανότητα, μετά από 20 λεπτά, η διάθεση για φαγητό θα έχει φύγει. Οι διαιτολόγοι ισχυρίζονται, μάλιστα, ότι, όσο πιο συχνά κάνουμε αυτή την άσκηση, τόσο πιο εύκολο γίνεται να ξεχνάμε...

Αυτό το άρθρο το βρήκα σε ένα παλιό περιοδικό που είχα. Πολύ παλιό όμως πάνω από 25 ετία που δεν κυκλοφορεί πια.


Αυτές ήταν οι 12 συμβουλές για να μην παχύνουμε... Κάποιες από αυτές μπορούμε και άλλες όχι να τις ακολουθήσουμε...Σημασία έχει ότι τίποτα δεν γίνεται σ΄αυτή την ζωή χωρίς κόπο και ιδρώτα...Άραγε υπάρχει πουθενά στο σύμπαν η χώρα που θα μπορούμε να τρώμε ότι θέλουμε να κάνουμε ότι θέλουμε και ταυτόχρονα να μοιάζουμε σαν μοντέλα και πάντα νέες ή νέοι? Πολύ θα ήθελα να το ήξερα αυτό... Και αν υπάρχει είναι κάπου εδώ κοντά ή θα θέλουμε μια ζωή για να φτάσουμε;